Japan, so far so good!

Op veler verzoek ga ik toch maar een reisblog gaan schrijven. Jullie kunnen ons al volgen op Polarstep (https://www.polarsteps.com/DanielFischelinski/257962-japan-sushi), maar er werd gezegd dat dit niet uitgebreid genoeg was, dus vandaar.
Op Polarstep zullen we elke paar dagen een kort stukje en wat fotos zetten. Voor mijn belevingen en een langer verhaal zo eens per week/10dagen, ben je hier op het goede adres!

So anyway, Japan! So far so good! We hebben al een helebooel dingen gedaan en gezien. Eerste indruk is super! Japan is niet zo toeristisch, of in elk geval niet erg westers-toeristisch. Er zijn veel japanse of andere aziatische toeristen, maar die vallen natuurlijk een stuk minder op. Nadeel is wel dat je met Engels niet heel ver komt. De mensen van het hostel spreken vaak wel pasabel engels, maar verder weinig. Het is ook zo jammer dat je uit die tekens echt helemaal niets op kan maken. In het spaans of frans kom je er vaak nog wel een beetje uit, maar hier ben je echt hopeloos verloren. Gelukkig hebben de meeste menu's plaatjes ;)

Tot nu toe:
Op 1 Oktober rond lunchtijd kwamen wij aan op Narita Airport, ca 1uur buiten Tokyo. We waren uiteraard super voorbereid en hadden de dag ervoor last minute bij een reisbureau in Munchen een JapanRailPass gekocht. Met deze pass kan je kriskras door Japan met de trein reizen. Scheelt enorm veel geld schijnt, want treinkaartjes ter plekke zijn reteduur. Het ding is echter, dat je de JR pass alleen in het buitenland kan krijgen, of op internet. Bestel je het op internet duurt het 5 werkdagen voordat je m thuis hebt. Ging hem niet meer worden natuurlijk, want wij hadden hier veel te laat aan gedacht. Maar gelukkig konden we last minute bij een speciaal reisbureau in Munchen zo,n pas nog krijgen, #luckybitch!
Ons hostel in Tokyo bevond zich in Ryogoku, het Sumo-district. Helaas waren er geen Sumowedstrijden meer in Oktober, maar we hebben we een aantal worstelaars in Kimono naar hun training zien gaan (denken we, zou ook kunnen dat ze gewoon koffie gingen drinken..) Opvallend+ met schoenen mag je niet naar binnen! Netjes buiten uitdoen en slippers voor binnen. Zo blijft alles mooi schoon. Japanners zijn een netjes volk.
De vier dagen in Tokyo waren gaaf, maar het was ook echt wel klaar daarna. Van de drukte en stress in NL en Munchen omtrent het verhuizen etc, kwamen we direct in de drukte van Tokyo. Ondanks dat Tokyo zo giga druk is, verdeeld het zich wel aardig. Alles is goed georganiseerd, mensen wachten netjes in de rij (bij alles, van metro tot winkels), we zijn niet een keer tegen iemand aangebotst of vervelend aangesproken.
We leerden de Japanners kennen als rustige, respectvolle, vriendelijke, behulpzame mensen.
We zijn in de vier dagen kris-kras door Tokyo gesjeesd met de trein. Van de Shinjuku- en Shibuya-districten met flitsende bilboards en neonlichten, tot Harajuku met de gekste shoppingstraat ever met kattencafes, hello-kittyshops, roze candy-shops.. En met veel vintage kledingwinkels en hippe dingen. Nog nooit zoveel hipsters op een hoop gezien! In Harajuku hebben we ook onze super tattoo-artist gevonden (een japans meisje van ca 1.60, volledig onder de tattoos). Wat mij verder opviel was dat Japanners een heel andere vorm van uitgaan hebben volgens mij. Wij europeanen gaan graag een biertje drinken in de kroeg of dansjes doen in de club. Japanners doen opzich ook een biertje drinken, maar dan altijd met eten. Japanse bars hebben (voor zover we nu kunnen inschatten) dan ook typisch een keuken of grill achter de bar. Maar over het algemeen zijn er niet echt veel gezellige kroegjes te vinden. Wat Japanners vooral met hun vrije tijd doen is Karaoke! En ze hebben veel speelhallen! Met videogames, VirtualReality-games en grijpmachines!
We hebben verder thee gedronken, zittend op de grond (want dat hoord, met van die super lage tafels met kussentjes erbij), tempels gezien, en veeeel gelopen.
Na deze dagen waren we toe aan wat meer rust (we worden oud..). We stapten op de trein naar Kamakura, een kleiner stadje ten zuiden van Tokyo aan het strand. Komt over als een soort toevluchtsoord voor de rijkere Tokyaan. We zijn langs de grote Buddha gelopen en hebben een korte hike door de omliggende heuvels gewandeld. Maar ons highlight was wel dat we in een typisch Japans Guesthouse sliepen. Echt zoals je je een Japans huis voorsteld, met veel hout afgewerkt. Slapen deed je op de grond op een dun matras. Klein beetje hard, even wennen, maar wel oke.
Van Kamakura zijn we naar Hakone gereisd. Hakone is vrij toeristisch, maar met name aziatische toeristen. Hakone staat bekend om zijn hotsprings. Dit komt door het vulkanisch gebergte eromheen. In heel Hakone vind je daarom badhuizen ('Onsen') die gebruik maken van het 'helende' vulkaanwater. Mannen en vrouwen zijn gescheiden, badkleding is niet toegestaan, en tattoos zijn in sommige Onsen ook uit den boze. De eerste dag hebben we meteen een wandeling gemaakt in de omliggende bergen. We waren maar wat blij heerlijk in de natuur te zijn. Halverwege de berg kwamen we Ikeja ('noo not like the swedisch company!') tegen, een japanner van middelbare leeftijd, die op zijn vrije dag gaat hiken met zijn hond Ronaldina (naar de voetballer). Hij wees ons de weg en uiteindelijk hebben we de resterende tocht samen gemaakt. Deze man had dit duidelijk vaker gedaan dan wij (ondanks dat Dani natuurlijk redelijke wandelervaring heeft, is hij er toch ook wel al langer uit haha). Als een berggeit spintte Ikea er namelijk vrolijk op los en wij maar dr achteraan. We waren nog niet eens op de top, toen het met bakken uit de hemel ging regenen. Ik had mijn softshell-jas mee, die officeel waterproof is, maar na ruim een uur in de stromende regen, hield deze het ook niet meer. Kletsnat en ijskoud opperde Ikea het idee om naar de Onsen te gaan.. Omdat onze tattoos geen enge doodshoofden of schorpioenen bevatten, kon Ikea regelen dat we toch naar binnen mochten. Het was heeeeerlijk. In het stomend hete water kwam ik weer wat bij. Beetje jammer dat we daarna weer onze natte kleren aan moesten.. Interessant: toen we Ikeja vertelden dat we de Japanners zo vriendelijk vonden, bedankte hij maar wilde dit wel nuanceren. Voor Japanners Is het niet gebruikelijk emoties te tonen. Ze zullen ten alle tijden vriendelijk en beleeft doen, ookal vinden ze je extreme vervelend of raar of onbeschoft. Dat brengt het toch mogelijk ook wel in een ander (verwarrend) licht. Geef mij dan maar gewoon Nederland, waar je in ieder geval merkt of men je een klootzak vindt of niet :P
De volgende dag deden we een daytrip naar het grote meer tussen de bergen, maar daarvoor gingen we met de trein de berg op, naar de gondel. En met de gondel de vulkaan op. Je krijgt dan een klein vochtig doekje me om voor je neus en mond te doen, ter bescherming tegen de vulkaandampen. Boven op de vulkaan zouden we een mooi uitzicht hebben op Mount Fuji, HET symbool van Japan. Ware het niet dat het nou juist toen net te bewolkt was.. beetje jammer. Na een tochtje over het meer, reden we met de bus naar een oud theehuis. Dit theehuis staat al 13 generaties op dezelfde plek tussen Motohakone en Hakone-Yumoto. Vroeger was dit een welkom toevluchtsoord voor reizigers, waar ze een kop thee kregen of een kopje hete rijstendrank. Goed, wij dus ook vol geode moed een kop rijstendrank besteld, met een drietal rijstcakes, want blijkbaar hoort dat erbij.. Was niet echt voor ons weggelegd zal ik je zeggen. De rijstdrank had nog stukjes, en smaakte een soort melkig. En de rijstcake met maanzaad en iets van vanillepoeder waren prima (wel super plakkerig), maar die met zeewier en sojasaus, was echt niet onze smaak. Ach, in ieder geval geprobeerd toch ;) Toen we savonds gingen uit eten, raakten we aan de praat met het stel naast ons (canadese man, japanse vrouw). Zij vertelden ons dat Japanners erg nationalistisch ingesteld zijn, zij vinden dat Japanners beter zijn dan Westerlingen. Zo kijken de meesten de vrouw raar aan dat zij met Andrew, een Westerling, een relatie heeft. Ook merkt Andrew op zijn werk, dat Japanners minder respect voor hem hebben, ondanks dat hij een leidinggevende positie heeft, vloeiend Japans spreekt en hier is opgegroeid. Maar omdat hij er niet Japans uitziet is het een probleem. Is wel interessant om te horen hoe dat hier in elkaar zit... We hebben de hele avond zitten kletsen, Sake gedronken en uiteindelijk nog ergens in een achteraf kroegje met allemaal Japanners Karaoke gezongen!
Van Hakone gingen we naar Takayama, wat verder naar het noord-westen, een typisch japans dorpje, zoals je je Japan voorsteld. Met mooie huisjes met authentische gevels en lampionnen Enzo, vet mooi. Het toeval wilde dat random geluk hadden en toevallig op de dag van het Herfstfestival in Takayama waren! Er was een optocht, de paradewagens (al honderden Jaren oud) werden tentoongesteld en er was een Karakuri voorstelling; oude japanse poppen die met tientallen draadjes worden bediend met een verhaal wat altijd hetzelfde gaat met Japanse tierelantijntjes-muziek (if you know what I mean). Savonds zijn we nog wat gaan drinken en kwamen random wat lokale jongens tegen, Sho-go en zijn vrienden. Zij stonden erop dat we meedronken met de Sake en wie zijn wij om daar nee tegen te zeggen? Een tijdje later Kwamen we drie nederlanders tegen (die zijn ook echt overall heh) en sprokkelden we nog 2 Israelische meiden erbij. Het werd een gezellig groepje en Sho-go had het op zich genomen om ons het nachtleven van Takayama te laten zien (wat dus nog bestwel groot is, had ik echt niet verwacht!). In het kader van de Japanse gastvrijheid stond Sho-go er uiteindelijk op om de volledige rekening te betalen, wat wat ons betreft echt totaal onnodig was en eigenlijk ook niet acceptabel. Hij wilde onze smeekbedes het geld aan te nemen echter echt niet horen. Hij vond dat we de Japanse cultuur moisten respecteren en hij wilde dit voor ons doen omdat hij het zo leuk vond dat wij naar zijn land gekomen waren.. rare snuiter, maar wel super lief natuurlijk!
Vandaag hebben we een uitstapje naar Shirakawa-gō gemaakt, een authentiek gebleven dorpje tussen de bergen. Erg mooie huisjes met rieten daken en mooie natuur eromhee. Staat niet voor niets op de UNESCO werelderfgoed lijst haha.
Morgen gaan we door naar Kyoto en daarna Osaka, ben benieuwd! Een volgend verhaaltje volgt denk ik aan het begin van Vietnam, jullie horen van me!